Η ΠΙΑΔΑ

Λίγα λόγια για την ιστορία της Πιάδας

Τίτλος :Το χωριό Πιάδα (σήμερα Νέα Επίδαυρος). Διακρίνεται το βυζαντινό κάστρο.
Έκδοση : DODWELL, Edward. A classical and topographical tour through Greece, during the years 1801, 1805, and 1806, Λονδίνο, Rodwell and Martin, 1819.
Συλλογή : Γεννάδειος Βιβλιοθήκη – Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα

ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ

Η αρχαιότερη ονομασία της γενέτειράς  μας ήταν Πιάδα. Υπήρχε πριν από την άφιξη του Επιδαύρου γιου του βασιλιά  Άργου. Με αυτήν ή παρεμφερείς  ονομασίες αναφέρεται από τους Έλληνες και ξένους περιηγητές : Piada,Abiada,Pedrada,Pleda,PediadaΤο παλαιότερο έγγραφο στο οποίο αναφέρεται ως φρούριο της Πιάδας, χρονολογείται το 1342, (Περίοδος της Φραγκοκρατίας)  και περιέχεται σε έγγραφο του Βασιλιά της Νεαπόλεως Ροβέρτου.

Η επικρατέστερη εκδοχή γι αυτήν την πρώτη ονομασία Πιάδα, είναι ότι προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά του Άργους  Άπι, εγγονό του πρώτου βασιλιά Ίναχου. Ο Άπις, κατά την ελληνική μυθολογία φέρεται να ήταν γιος του Φορωνέα υιού του Ινάχου και της νύμφης Λαοδίκης . Ήταν  βασιλιάς της Πελοποννήσου πολύ πριν φθάσει και εγκατασταθεί σ΄ αυτήν ο Πέλοπας και πάρει το όνομά του. Στη διάρκεια της  βασιλείας του στο Άργος, η Πελοπόννησος λεγόταν Απία ή και Απίη. Οι δε κάτοικοί της λέγονταν Απιείς, ή Απιδονήες, ή και Απιδόνες. Φέρεται ως ένας από τους πρώτους νομοθέτες των Ελλήνων.  Από την αρχαία ονομασία Απιάδα που προήλθε από τον Άπι, ονομάσθηκε η περιοχή μας Απιάδα- Πιάδα.

Άπό τις αρχαιολογικές έρευνες και  εκτιμήσεις προκύπτει ότι το Κάστρο της Βασσάς, το Καστράκι, οι περιοχές Μπρινία και Παλαιoχώρι  είναι χρονολογικά πολύ αρχαιότερες από την ίδρυση του Βασιλείου της Επιδαύρου. Υπάρχει και η γνώμη ότι το όνομα Πιάδα είναι παραφθορά της   λέξης Πεδιάδα από την πεδινή έκταση που μεσολαβεί από το ανατολικό άκρο της πόλης μέχρι την παραλία.

Ιστορία μετονομασίας από Πιάδα σε Νέα Επίδαυρο.

Πραγματοποιήθηκε το 1822 με απόφαση των παραστατών του Έθνους της Α Εθνοσυνελεύσεως  των Ελλήνων, τιμητικά, σαν την αναγέννηση της Αρχαίας Επιδαύρου, η οποία και είχε απονείμει στους κατοίκους του  τα εξής προνόμια:

Α) Η Πεδιάς να ονομασθή Νέα Επίδαυρος.

Β) Η Νέα Επίδαυρος να ονομασθή πόλις και εις τον αριθμόν των πόλεων να συγκαταριθμηθή.

Γ) Οι πολίται Επιδαύριοι να μην υπόκεινται εις αποδεκάτωσιν (απαλλαγή από την φορολόγηση10% της παραγομένων προϊόντων)

Στα  κρατικά και εκκλησιαστικά έγγραφα πριν από το 1822 η πατρίδα μας αναφέρεται και με την ονομασία Πεδιάδα. Όταν ήταν έδρα Επισκοπής μαζί με την περιοχή Δαμαλά (Τροιζηνία) και υπαγόταν στην Μητρόπολη Κορίνθου. Ο εκάστοτε Επίσκοπος ονομάζεται άλλοτε ως ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΑΜΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΕΔΙΑΔΟΣ και άλλοτε ΠΙΑΔΟΣ. Με αυτές τις ονομασίες την συναντάμε σε κτητορικές επιγραφές  παλαιοχριστιανικών Ναών όσες διατηρούνται μέχρι σήμερα και σε άλλες που  υπήρχαν παλαιότερα.  Αλλά δεν έχουν διασωθεί  και τις βρίσκουμε σε βιβλία παλαιών ερευνητών.

Στον Ναό της Κοιμήσεως της  Θεοτόκου που υπάρχει σε μικρή απόσταση πριν από την αρχαία είσοδο του Κάστρου υπάρχει  η ακόλουθη επιγραφή: ¨ΑΝΙΣΤΟΡΗΘΗ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΣΕΠΤΟΣ ΝΑΟΣ ΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ ΔΙΑ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΤΩΝ ΕΥΛΑΒΕΣΤΑΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΠΕΔΙΑΔΟΣ ( αναφέρονται τα ονόματα τεσσάρων Επιδαυρίων ιερέων) ΕΤΟΣ ΝΘ  (1551) εν μηνί ΜΑΙΩ εις τας ΚΘ (29).  Στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κάστρου διατηρείται η εξής επιγραφή: ΑΧΠΔ ( αντιστοιχεί στην χρονολογία1684) ελειτούργησεν Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΑΜΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΙΑΔΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ.

Πάντως μετά από παρέλευση τόσων αιώνων και τα επίσημα τιμητικά κρατικά θεσπίσματα, η πανάρχαιη ονομασία του τόπου μας Πιάδα, εξακολουθεί να μένει άσβεστη.

απο την ερευνα του ιωαννη μπιμπη , δασκαλου νεασ επιδαυρου

Η Α’ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Ιστορία της Α’ Εθνοσυνέλευσης

Η  Α΄ εθνοσυνέλευση της Επανάστασης  άρχισε τις εργασίες της με 59 αντιπροσώπους στις 20 Δεκεμβρίου 1821 και τις ολοκλήρωσε στις 16 Ιανουαρίου 1822.

Οι εργασίες της Α΄ Εθνοσυνέλευσης ξεκίνησαν στο Άργος στο ναό του Αγίου Ιωάννη, το Δεκέμβριο 1821 και μεταφέρθηκαν στην περιοχή της Πιάδας (σημερινή Νέα Επίδαυρο).

Ιστορία της Πιάδας

Η επιλογή της Πιάδας ως χώρου διεξαγωγής της εθνοσυνέλευσης οφείλεται σε στρατηγικούς σκοπούς καθώς:

  • Βρισκόταν μακριά από τα θέατρα των πολεμικών επιχειρήσεων (Ναύπλιο, Ακροκόρινθος).
  • Ήταν προστατευμένη από βουνά
  • Παρείχε τη δυνατότητα διαφυγής διά θαλάσσης προς τα νησιά του Αργοσαρωνικού

Η έλλειψη, ωστόσο, κατάλληλου χώρου για την διεξαγωγή των διεργασιών είχε ως αποτέλεσμα την πραγματοποίησή τους  στην κεντρική πλατεία που σήμερα βρίσκεται η αναθηματική στήλη ή σε οίκημα πλησίον του Ενετικού πύργου που κατοικείται έως και σήμερα.

Μέσα σε διάστημα 26 ημερών οι 59 Παραστάτες και οι σύμβουλοί τους, επιτέλεσαν έργο κεφαλαιώδους σημασίας για τα συμφέροντα της Επανάστασης και του νεογέννητου κράτους. Συνέταξαν και ψήφισαν τον πρώτο καταστατικό του χάρτη. Το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, δημοσίευσαν τη μεγάλη Διακήρυξη της Εθνοσυνέλευσης, εξέλεξαν τα πρόσωπα που θα συγκροτούσαν την κεντρική Διοίκηση του κράτους και καθόρισαν τη στρατιωτική του δομή.  Από την επομένη της λήξης των εργασιών της Συνέλευσης, στις 16 Ιανουαρίου 1822, οι επαναστάτες διέθεταν πλέον ένα οργανωμένο κράτος που θα υποχρέωνε εχθρούς, συμμάχους και ουδέτερους να το αναγνωρίσουν ως κυρίαρχο και ανεξάρτητο.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

  • Το Σύνταγμα περιλαμβάνει 110 άρθρα
  • Κηρύσσει «Την Πολιτικήν Ύπαρξιν και Ανεξαρτησίαν» του Ελληνικού έθνους
  • Εξασφαλίζει την ανοχή έναντι όλων των θρησκευμάτων
  • Ορίζεται ως πρώτη, προσωρινή διοικητική πρωτεύουσα η Κόρινθος
  • Καθιερώνεται η Αθηνά ως σύμβολο στις κρατικές σφραγίδες
  • Καθιερώνονται το κυανό και το λευκό ως χρώματα της σημαίας*
  • Προβλέπει την προστασία των ατομικών ελευθεριών, την αντιπροσωπευτική αρχή και τη διάκριση των εξουσιών

*13 Ιανουαρίου 1822: Υιοθετείται από την Α΄ Εθνική Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου η σύγχρονη μορφή της ελληνικής σημαίας. Σύμφωνα με μια θεωρία, η επιλογή των χρωμάτων έγινε για να συμβολίζει το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου και το λευκό των κυμάτων.

Το προσωρινό σύνταγμα μεταφράζεται το 1823 στα αγγλικά από τον Edward Everett και στα γαλλικά από τον Αδαμάντιο Κοραή.

Κείμενο του Νικόλαου Δραγούμη

«Οι νεώτεροι, οι ευτυχήσαντες ν’ ανοίξωσι τους οφθαλμούς προς ήλιον μη σκοτιζόμενον υπό νεφών δουλείας, να πατήσωσι γην ελευθέραν, ν’ αναπνεύσωσιν αέρα ελεύθερον· αυτοί οι κληρονομήσαντες το ανεκτίμητον δικαίωμα του συνέρχεσθαι, και συνδιαλέγεσθαι, και συζητείν, αδυνατούσι να φαντασθώσι τον έξαλλον ενθουσιασμόν του έθνους, ότε μετά τυραννίαν τετρακοσίων σχεδόν ετών συνήρχετο δι’ αντιπροσώπων ίνα βουλευθή κυριαρχικώς περί των οικείων συμφερόντων. Οι δ’ επιζήσαντες διηγούνται ότι δάκρυα έρρεον από των οφθαλμών πάντων, και ως εν τη ημέρα της Αναστάσεως, ανταπεδίδοντο ασπασμοί».

«Συγκεντρώθηκαν στην Επίδαυρο οι πρώτοι νομοθέτες της Ελλάδας. Οι νεώτεροι, οι οποίοι ευτύχησαν να στρέψουν τα μάτια τους σε ήλιο απαλλαγμένο από τα νέφη της δουλείας, να πατήσουν γη ελεύθερη, να αναπνεύσουν αέρα ελεύθερο, αυτοί που κληρονόμησαν το ανεκτίμητο δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνδιαλέγεσθαι και συζητείν, αδυνατούν να φανταστούν τον έξαλλο ενθουσιασμό του έθνους, όταν μετά από τυραννία τετρακοσίων σχεδόν χρόνων συνερχόταν με αντιπροσώπους για να αποφασίσει ως κυρίαρχο έθνος για τα συμφέροντά του. Οι επιζήσαντες αντιπρόσωποι διηγούνταν ότι δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια όλων, και πως φιλούσαν ο ένας τον άλλο, όπως γίνεται την ημέρα της Αναστάσεως».

Νικόλαος Δραγούμης, Ιστορικαί Αναμνήσεις, Αθήνα 1973, τόμ. 1, σσ. 30-31. (Απόδοση στα νέα ελληνικά)

απο την ερευνα του ιωαννη μπιμπη , δασκαλου νεασ επιδαυρου

Φυγή μετά την καταστροφή από τους Τούρκους στην παραλία της Επιδαύρου. Κατά πρότυπο του Peter von Hess, Συλλογή Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη.

Πίνακας που απεικονίζει τη στιγμή της ορκωμοσίας μπροστά στο «Προσωρινόν πολίτευμα της Ελλάδος» , 1822. Τοιχογραφία  του Μεγάρου της Βουλής. Έργο του Ludwig Michael von Schwanthaler.