Η γυναικεία αδελφότητα έλαβε την σκυτάλη και
συνέχισε τον ιστορικό βίο της Μονής από το φθινόπωρο του 1945 με γενικό διαχειριστή τον ιερομόναχο Θεόκλητο Σαμιώτη. Τον Νοέμβρη του 1949 ανέλαβε την ηγουμενεία η Χριστονύμφη Παναγιωτοπούλου
έως το Μάιο του 2006 που απεβίωσε.
Το παλαιό καθολικό της Μονής Ταξιαρχών
κατεδαφίστηκε, το έτος 1945 και στη θέση του κτίσθηκε ο σημερινός ναός με τη φροντίδα της γυναικείας αδελφότητας της Μονής. Ο νέος ναός, μικρών διαστάσεων, είναι ρυθμού βυζαντινού, σταυροειδής με τρούλο. Αργότερα για εξοικονόμηση χώρου, προστέθηκε στο αρχικό κτίσμα ένας στενός επιμήκης πρόναος, που απομακρύνει το οικοδόμημα ακόμη περισσότερο από τα βυζαντινά πρότυπα. Πάντως ο σημερινός ναός των Ταξιαρχών είναι πολύ ωραία διακοσμημένος και προσφέρεται για τις καθημερινές προσευχές των μοναχών και τη στέγαση των επισκεπτών. Απέναντι από τον ναό, στη δυτική πλευρά, ήταν παλαιότερα η κύρια είσοδος της Μονής, η οποία σήμερα έχει μετατεθεί στο νοτιοανατολικό άκρο του τετράπλευρου κτιρίου της Μονής.
Αξιόλογο εξωμοναστηριακό κτίσμα είναι το νεκροταφείο της Μονής. Είναι και αυτό μικρών διαστάσεων και τιμάται στο όνομα του Αγίου Γεωργίου.