είσοδο και την πυραμιδοειδή γωνία της.

Πρόκειται για ένα πυραμιδοειδές οικοδόμημα εντελώς αγνοημένο από οποιαδήποτε αρχαία ή νεότερη

φιλολογική πηγή.
Ανακαλύφθηκε τυχαία το 1993 από το δάσκαλο

Ιωάννη Μπίμπη στη διάρκεια των

περιπάτων που έκανε στις εξοχές της γενέτειρας του. Αμέσως ειδοποίησε τον ερευνητή Χρήστο Λάζο,
ο οποίος επισκέφθηκε το κτίσμα μαζί με τον αρχαιολόγο Αντώνη Μακαρίου. Οι μετρήσεις που έγιναν λίγο

αργότερα έδειξαν ότι το κτίσμα έχει ύφος 1.80 μέτρα από το έδαφος και 1.20 μέτρα από τη βάση του.